ERKEN BÜYÜDÜM BEN BABA   Erken büyüdüm ben  baba! Çocukluğum, annemin kollarında, Simit sepetimi , koluma taktığım günlerin ardında kaldı. Sen gittin uzaklara , taa uzaklara… Haberin acıydı Tüm mahalleli acılardaydı, Annem perişan, Bense ne olduğunu bilmeden Gelenlerin arasında suskun bir çocuk…   İnşaatın dördüncü katından düştü dediler. Ekmek parası… Çimento, kireç kokan; malayı karış karış duvarda sallayan ellerin Toprağın oldu  ıslaklığında alın terinin…   O gün eve ekmek gelmedi. Ama sen geldin. Yatıyordun sessiz ve nefessiz. “Baba!” dedim “Babacığım!” Sana uzandım; sağ yanımdaydı anacığım Kardeşlerim bir köşede şaşkın,suskun…  Ama  sen , sen gittin babacığım!   Erken büyüdüm ben babacığım! Çocukluğum üçüncü sınıfın  sıralarında kaldı Nasıl okudum o yıl sınıfı bilemedim Bir kez olsun ilk derse yetişemedim. Sepetimdeki simitler bitmeden Nasıl giderdim okuluma? Yüz simit saymalıydım, tam yüz simit Yüz simit satmalıydım...   Sokak sokak dolaşıp “Simiiit, taze, sıcak simiiiit! “ Yüz simit satmalı, Eve ekmek parası kazanmalıydım….   Güneşin ışıkları daha düşmeden evlerin çatısına, Çöpçüler yerleri süpürürdü simitçi fırınına gitmek için geçtiğim yollarda, Kağıtlar uçuşur, Kumrular serenat yapardı “Guguk guk!” sesleriyle. Serçelerse bitmek tükenmez enerjileriyle Akasya ağaçlarına konar, Köşe kapmaca oynar gibi rızkını ararlardı.   ”Arap” kuyruğunu sallaya sallaya peşime takılır  Fırına kadar eşlik ederdi. Bir ısırım sıcak simitin lezzetini O da bilirdi…   Sokağımızın yolu topraktı Fırına giden yol ise parke taşlarıyla döşeli.         Severdim parke taşlarını. Parke taşlarında Simitçi fırınına giden yolda Sek sek oynar gibi Atlardım koyu renkli olanlarının üzerinden Diğer koyu renkteki parke taşlarına …   Sabah ezanını belki duymazdı Diğer çocuklar mışıl mışıl uykusunda Uyanırdım müezzinin sesine Minarenin şerefesine bakardım. Alaca karanlıkta gözlerim seçerdi , ezan okuyan müezzini Ne tatlı, ne yumuşak sesi vardı. Horoz sesleri kaybolur giderdi. İnsanlar cami yolunda ,kuşlar seher zikrinde Ulumakta komşunun köpeği Ezan sesine eşlik edercesine…   Simit sepetini , Çizgi çizgi iz bıraktığı kolumdan çıkardığımda Okul yolu görünürdü. Siyah önlüğümü hep  annem giydirir, Hep o takardı  beyaz yakamı Saçlarımı okşar ,yanaklarımdan öperdi …   Şimdi pür telaş giyiniyor, Artık ben takıyorum yakamı. Saman kağıdı defterimi, Ekmek bıçağıyla sivrilttiğim kalemimi, Sünger terlikten bozma silgimi Aldığım gibi, fırlardım avlu kapsından.   Telaşımdan kaçışırdı “Sarı”nın yavruları sağa sola Üzerime gelir ibiklerdi Kızardı verdiğim telaşa…   Koşarak girdiğim okul kapısında Hademe teyze beni karşılar “ Yine mi geç kaldın?” Bilirdi halimi Gayri ihtiyari “günaydın “ der gibi “Yine mi geç kaldın”   Sınıfın kapısını Aynı heyecanla,aynı üzüntüyle çalardım Yine yetişemediğim için derse; “Günaydın öğretmenim” “Özür dilerim” Öğretmenim bilirdi, Bilirdi arkadaşlarım önlüğümün altında Kolumdaki sepetin bıraktığı izleri…   Gülümserdi öğretmenim Alnımdaki teri siler “Geç bakalım” derdi. İkinci ders Matematik… Hep yetişemez kaçırırdım Hayat Bilgisi dersini… Üzüntümü alır götürür öğretmenimin sözleri: “Hayat Bilgisi , kolundaki izlerin Hayat Bilgisi,senin simit sepetin!” Yüzümdeki ateş söner, İçimdeki telaş yok olur giderdi “Hayat Bilgisi senin simit sepetin”…   Son dersten sonra evin yolunu tutardım doğruca Bahçe kapısından içeri girdiğimde Annem sarılır,okşar başımı Yanaklarımdan öperdi. Çıkarırdım önlüğümü… Yalnızlığın acı, sen yoksun baba! Sol yanımı sızlatır gibi yaşarım  hüznümü.   Hayat çalışmak, hayat çabalamak her yaşta Ben erken büyüdüm Erken büyüdüm  ben baba.!                                 R.İZAN A0409’09